مدح و شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها
صدای گریه از عرش معلّی می‌رود بالا همین که نیمه‌شب‌ها دست زهرا می‌رود بالا گمانم مرکز ثقل زمین را شعله‌ها سوزاند که آتش از در و دیوار دنیا می‌رود بالا هنوز از ماجرای کوچه‌ها شرمنده‌اش هستند اگر دیـوارهـا کـج تا ثـریـا می‌رود بالا تمام هستی خود را گرفته روی دست، انگار که روی شانه‌ها تابوت مولا می‌رود بالا سوال این است؛ قاتل کیست؟ اما در جواب آن فقـط هر آیـنـه دیـوار حاشا می‌رود بالا شفیع محشر خود را در اوج کینه سوزاندند که دود آتشِ امـروز، فـردا می‌رود بالا به لب در هر قنوت آوای «أَینَ‌المُنتَقِم؟» داریم که دست لطف مادر نیز با ما می‌رود بالا |